CORREOS eta CCOO, UGT, CSIF eta SL AKORDIOA

CORREOS-en AKORDIOA CCOO, UGT, CSIF ETA SL SINDIKATUEKIN

AKORDIO KAXKAR BATEN IRAGARRITAKO KRONIKA

KOMUNIKATUA JAITSI

Joan den abenduaren 19an Correos-ek eta CCOO, UGT, CSIF eta SL sindikatuek akordio kaxkarra sinatu zuten, baina ez dakigu noiz eta nola jakinaraziko zaigun langileoi. Sinatutako puntuak aztertuko ditugu, zehaztasun falta azpimarratuz.

Soldaten gaian, PPk eta CCOO, UGT eta CSIF sindikatuek 2018ko martxoaren 9an berretsitako Administrazio Publikoetarako Mahai Orokorraren akordio berbera eraman dute. Correosen ordea badakigu 2018ko zatia 2019ko otsailean ordainduko digutela interesik gabe, eta 2019 eta 2020koak ez dakigu nola, ezta noiz ere.

Gogoratu beharko da, kasurik onenean, astroak eta nebulosak behar bezala lerrokatzen badira (2019 eta 2020ko Barne Produktu Gordina % 2,5 edo handiagoa da, produktibitate-proiektuen hobekuntza, superabita …) igoera % 8.79ra iritsi ahal izango da. Espainiako Bankuak iragarri duenez, 2019 urterako BPGa % 2,2koa izango da eta 2020 urterako % 2koa. Beraz, erratuak egon nahi badugu ere, % 6ko igoera izango dugu. KPIa itundutako igoerak baino handiagoa izango ote den ezezaguna da, izan ere, igoerak astroen araberakoak eta ez bizitzaren benetako prezioaren araberakoak izango dira. Galdutakoa berreskuratu gabe jarraitzen dugu, 2010etik 2015era ez genuen inolako igoerarik izan, baita funtzionarioei %5 jaitsi ere, eta 2010etik 2017ra bitartean KPIa % 11,6 igo zen.

Enpleguari dagokionez, 6/2018 Legean ezarritakoa ere mantentzen da, galdutako lanpostuen %75a berrezartzeko (erretiroak, lanpostu-erreserbarik gabeko eszedentziak, etab.) aukera ematen duena.

2009az geroztik, 64.037tik 51.207 langile izatera pasa gara 2017an (2017an sartutako 1.606 finkoak  barne). Beraz, 12.830 lanpostu galdu ditugu. 2016. urteko deialdiko 2.295 lanpostu sartzeke daudela kontuan hartuta, eta hurrengo deialdiko 4.055 plaza (2017eko 1.869, 2018ko 1.612, gehi 574).

Jakin badakigu sindikatu sinatzaileek negozio borobila egingo dutela prestakuntza-ikastaroekin, kontsolidazioen prestaketarekin, matrikulekin, online ikastaroekin, kuotekin, finko sartzearekin amets egiten duten behin behineko langileen afiliazioarekin, prekarioen daudenak hain juxtu. Kontuan izanik 2016ko deialdia gainditu zutenak 2019. urtearen hasieran sartuko direla, noiz lortuko dute plaza deialdi honetara aurkeztuko direnak?

Lan-baldintzen arloan, 2011eko III. Hitzarmenaren sinadura ondoren, enpresa eta sindikatu sinatzaileek "larunbateko erregimena egokitzeko edo aldatzeko aukerei buruzko proposamen bat" aztertu eta prestatzeko behartu zituzten beraien buruak. Urte askoan, albo batera utziz ofizinetako lankideak, CTA, USE, masibak... orain larunbateko estaldura, “oro har, boluntarioekin egingo dela” proposatu dute. Idazkera honek beldurra ematen digu, egun, opor eta abarren ukapenerako zerbitzu-beharrena bezala. Berriz ere azpimarratu behar dugu, zehaztu gabe, ez nola, ezta noiz ere.

35 orduko lanaldia ahaztu egiten da, LABek sektore publikoan aldarrikatzen duena eta indarra eta ordezkaritza duen lekuetan aplikatzen dena. Larunbatak kentzen badira, gure lanaldiari astean 2,5 ordu horiek nola gehituko dizkiogun ikusi beharko da, hori ere ez bait da zehazten. Zehaztapen falta hau orokorra da akordio osoan zehar, baita aurre erretiroen atalean ere.

Beste eduki batzuk ere oso larriak dira. Alde batetik, behin-behinekotasunaren gehiegikeria eta kontratazioaren erabateko kaosa, lan-poltsak, etab. onartzen dira, gardentasunik gabeak, inolako kontrolik gabe,... baina egoera bideratzeko ez da ezer zehazten. Gainera, akordio horien aplikazioa neurri handi batean mugatzen du, hitzarmen kolektiboa ez baita.

Gure ondorioak kezkagarriak dira, argi baitugu beste urrats bat dela zerbitzu publikoetan daukagun negoziazio kolektiborako gaitasun urria desagertzeko bidean. Estatuak zerbitzu publikoen kudeaketan merkataritza-ikuspegia ezartzeko helburua mantentzen du. Lotsagarria da sindikatuek defizita eta gastu-sabaia betetzea lehenesten duen akordio bati babesa ematea. KPIren igoerarekin zerikusirik ez eta langileontzat ulertezinak diren neurketa-sistema batzuei lotutako soldata igoerak adostuz.

Ez da beharrezkoa greba tranpa egitea, erabateko porrota izan zen Euskal Herrian, baita Galizan eta Madrilen ere, ez zuen inolako oihartzunik izan, arlo horietan ordezkaritza sendoa duten beste sindikatu batzuek esan zuten bezala. Sindikatu sinatzaileek iragarri zuten langabezia datuak ezin dira sinetsi, langileek beren begiekin ikusi bait zuten.

LABek argi dauka berezko esparrua defendatzen jarraituko duela. Horretarako, lege eta arau propioak bultzatzea ezinbestekotzat jotzen dugu. Gaitasun legegilea garatu behar dugu, negoziazio kolektiboa blindatu eta zerbitzu publikoak defendatu eta garatu ahal izateko. Gure zerbitzu publikoak ez ditugu defendatuko Madrilera begira geratzen bagara. Hemengo langile publikoen baldintza ekonomiko eta sozialak hemengo agente sindikalekin adostu behar ditugu, Euskal Herriko herritarrentzat behar ditugun zerbitzu publikoak antolatu eta garatu ahal izateko.

Euskal Herria, 2019ko urtarrila

KOMUNIKATUA JAITSI