LABen JARRERA DATOZEN HILABETEETAKO MOBILIZAZIOEN AURREAN

LABen JARRERA DATOZEN HILABETEETAN POSTAN

IZANGO DIREN MOBILIZAZIOEN AURREAN

CCOO, UGT, CSIF eta SL Sindikatuetako propaganda taldeek mobilizazio “bateratuak” iragarri dituzte Postan. Esanguratsua da mobilizazio hauetara veste sindikatu batzuk gonbidatu ez izana, hauek Euskal Herrian ordezkaritza sindikalaren %40 baino gehiago izanik. LABek mobilizazio horien izaera “bateratua” ukatzen du, egunero elkar ikusten dugun arren, mobilizazioen eduki eta formaz hitz-egiteko LABekin ez baita inor kontaktuan jarri. Helburu batzuk lortze bidean, zuzendaritzaren aurrean benetako indarra egin nahi bada, ez dirudi hasiera ona.

Postan dagoen egoeraz egiten duten irakurketa erabat dator LABek azken urte hauetan salatzen datorrenarekin. Ez da berria, guzti honetaz ari gara: onartezina den eros ahalmenaren galeraz (azken zazpi urteetan %9,6 eta 14,6 artean); behin betiko lanpostuen suntsipen izugarriaz (15.000 lanpostu baino gehiago 10 urtetan); behin-behinekotasun tasa onartezinaz (%30 ingurukoa); lanpostu

prekarioen ugaritzeaz (lanaldi murriztuen igoera, gaueko turnoetan ere, egun solteetako lanpostuak, astebukaeretako lanpostuak, iruzurrezko kontratuak, eta

abarrez….

Postako lan baldintzen kaxkartze hau geldiarazteko, LABek azken urte hauetan lau sindikatu hauei ekintza ausart eta gardenak behingoz hartzea exijitu die. Baina alperrik, beraiek berera. Beraien lehentasunak beste batzuk izan dira:

OPEak eta Kontratazio Poltsak negoziatu, beraien irakasle eta kaptazio makinaria errentagarria izan dadin.

Helburu batzuk erdiesteko mobilizazioa eta antolakuntza ezinbestekoak dira, honetan LABek esperientzia nahikoa badu. Baina egoera honetan ordezkaritza sindikalaren zati garrantzitsu bat kontutan ez hartzea, prentsaren bidez jakinaraziz, benetako borroka indartsu baterako asmoa baino hauteskundeei begirako aurpegi garbiketa bat dela pentsarazten digu.